Het inkoopbeleid bestaat uit een aantal uitgangspunten die vastgelegd zijn door de directie ten aanzien van ‘inkoop’. Daarbij zou het inkoopbeleid vooral richtinggevend moeten zijn voor hen die bij inkoopvraagstukken betrokken zijn. Hierbij valt te denken aan beleidsmatige uitgangspunten over de omgang met multiple (meerdere) of single (slechts één) sourcing: willen we per definitie voor een bepaalde productgroep één of meerdere leveranciers (rekening houdend met beschikbaarheidsrisico’s)? Ook komt hier de verdeling van rollen en verantwoordelijkheden aan bod: wie doet nu eigenlijk wat?
Â
Over het algemeen kent inkoopbeleid de volgende aandachtsgebieden:
- Doel van de inkoopfunctie (functie is breder dan afdeling)
- Positie en rol van de inkoopfunctie (rollen en verantwoordelijkheden ten aanzien van inkoop binnen de organisatie)
- Inkoopethiek (ethische uitgangspunten en gedrag van de medewerkers)
- Leveranciersrelaties (hoe om te gaan met leveranciers, contracttermijnen, samenwerkingsverbanden etc.)
- Operationele zaken (afhankelijk van wat op dat moment op operationeel gebied voor de organisatie een ‘hot item’ is; denk aan contractgebruik, buiten contracten om kopen, procurement boards, autorisatie etc.)
- Specifieke aandachtsgebieden (denk aan MVO, duurzaam, innovatie, aanbestedingen, contractmanagement etc.)
Het grote risico is dat een inkoopbeleid te veel inkoopterminologie bevat, en door niet-inkopers vooral wordt gezien als een ‘inkoopfeestje’, en dus niet van toepassing is op personen die geen inkoper zijn.
Â
