DuPont-schema

Het DuPont-schema (ook wel -analyse of -chart) is een rekenschema waarmee (onder meer) het effect van een inkoopbesparing op de rentabiliteit van het geïnvesteerd vermogen kan worden bepaald. Het DuPont-schema werd in 1919 door het chemieconcern E.I. du Pont de Nemours and Company ontwikkeld. Het heeft als doel om schematisch de samenhang te laten zien tussen grootheden van de balans en de resultatenrekening. 

Het DuPont-schema maakt voor haar formule gebruik van drie factoren. De eerste factor, de netto winstmarge, evalueert het operationeel management. De tweede factor, de mate waarin de activa omzet genereren (asset turnover), evalueert de investeringen. De derde factor, leverage, is een indicatie van de mate waarin de onderneming haar winst door middel van financieel management verhoogt. De berekening is: opbrengst = netto winstmarge × de totale activa omzet = netto bedrijfsresultaat na belastingen / verkopen × verkopen / gemiddelde netto activa.

Er zitten wel een aantal nadelen van het DuPont-schema:

• Het is gebaseerd op boekhoudcijfers die fundamenteel niet betrouwbaar zijn.
• Het omvat geen kapitaalkosten.
• Als je slechte gegevens invoert, zal het ook een slecht resultaat opleveren.

Betrouwbare boekhoudcijfers zijn een voorwaarde voor een succesvolle inzet van het DuPont-schema.

Bronnen:

• Mutatis Mutandis
• Wikipedia
• Kennisbank Financieel